Gieles, Dr Frans E.J.: ‘Behandeling’ door niet te behandelen? Een aanfluiting van een ‘methodiek’ van ‘professionals’, december 2023
In de NRC van 22 december 2023 lezen we een 53-jarige man die al 28 jaar in de tbs heeft gezeten en nu in zijn zesde kliniek zit. [..]
Hij kreeg de tbs-maatregel opgelegd en begon voortvarend aan arbeid en therapie, maar telkens liep het vast. Dan waren er incidenten. Raakte hij in conflict met andere patiënten, de staf [...]
De klinieken waren na zulke incidenten telkens onverbiddelijk. Ze stuurden hem naar een volgende, waar nieuwe behandelaars weer nieuwe diagnoses stelden. Van antisociaal tot narcistisch en pedoseksueel. Zestien rapportages in totaal. En telkens liep hij weer vast.
[... ...]
Behandeling begint en werkt met contact leggen inclusief de schaduwkant, dus niet alleen met de mensen met brave voornemens en neiging tot bagatelliseren van hun problematiek en het vooreerst buiten zichzelf zoeken van de bronnen daarvan. Wat een buitenkansje is een ‘incident’, [...] voor (socio-)therapeuten om zulk contact te leggen en met die schaduwkant, de ongewenste en vaak niet zichtbare kant van de mens, bespreekbaar te maken en ermee aan het werk te gaan – direct, onmiddellijk en volhardend; niet (ver)oordelend maar onderzoekend en behandelend.
[... ...]
De zichtbaarheid van deze ‘donkere kant’ van de mens mag nooit aanleiding zijn om de mens weg te sturen, maar dient de therapie, juist dit werken met schaduwkant, geïntensiveerd te worden, door mensen met tolerantievermogen en empathisch vermogen, en heel veel geduld.
Gieles, Dr Frans E. J., Hoe help je mensen? Een visie. Augustus 2023
Een grondhouding - Een methodiek - Een visie - Van visie naar methodisch handelen - Lees meer ...
Kernbegrip: contact inclusief de schaduwkant.
Gieles, Dr Frans E.J., Hechting; juli 2023
Hechting aan de beide ouders is voor een kind noodzakelijk om zich als individu te ontwikkelen. [...] Hechting is een proces tussen kind en ouders. De hechting wordt opgebouwd vanaf de geboorte, wordt geleefd in de kindertijd, … waarna er gaandeweg onthechting plaats dient te vinden. Dit laatste begint in de puberteit en dient in de volwassenheid voltooid te worden. [...]
De twee hoofdtypen zijn
(1) veilige hechting contra
(2) onveilige hechting ... angsige ... vermijdende ...
Ook kan er (3) het ontbreken van hechting voorkomen.
We kijken nu naar het proces van hechting.
Gieles, Dr Frans E.J., Een tweede gehechtheid - Contact met de schaduwkant; juli 2023
In mijn essay over Hechting schreef ik over ‘hechting’ als noodzakelijke start in het leven van een kind. Wat er mis kan gaan is dat er geen hechting plaatsvindt. [...] Een kind bij wie het eerste hechtingsproces, dat met de ouders, is mislukt, is gebaat met een herkansing: een hechting in tweede instantie, als een Vitalis voor Remí. [...] Ik beschrijf dan de ervaring dat de procesfasen (1) hechting, (2) stabiliteit en (3) onthechting, in een pleegzorgsituatie sneller verlopen. Hier valt nu iets aan toe te voegen.[..]
Bij Gustav Jung duikt het begrip “de schaduwkant” op [...]
Wel, reken er maar op dat die schaduwkant zich terdege meldt bij uw pleeg-, stief-, adoptie- of verzorgkind. Dit draagt de gevolgen van de vroege hechtingsproblematiek, vaak verwaarlozing of erger, met zich mee. Het kind zal dus niet alleen maar lief en dankbaar zijn. [...]
Zo kom ik tot de kern-stelling dat voor een tweede kans op gehechtheid niet alleen, uiteraard, contact met het kind nodig, maar contact inclusief de schaduwkant. [...]
Gieles, Dr Frans E.J., Rust, Reinheid en Regelmaat ... ... Ook voor tieners?
Dit is een uitsnede uit het artikel "Een tweede gehechtheid", in een apart bestand gezet omdat het een bredere strekking heeft.
[In mijn proefschriftonderzoek] ontdekten wij dat de teams groepsleiding nogal eens gehinderd weren door 'de theorie uit het hoofdgebouw'. Dáár werd de overtuiging ‘gepredikt’ (én bevolen!) dat ‘deze kinderen een stoornis hebben, vooral door gebrek aan structuur, en dat zij dus vooreerst structuur nodig hebben. Dat geeft hen ‘houvast’. Structuur schep je door regels en handhaaf je door macht en overwicht. Dus, zagen we, roept dit conflicten op. Jongeren en groepsleiding komen tegenover elkaar te staan – en beiden voelen zich hier ongelukkig bij.
De visie ‘structuur, dus regels, dus macht en overwicht geeft houvast’ heeft een oudere bron. Deze is de beroemde dokter Spock, die als hoofdmotief voor ‘de’ opvoeding introduceerde: Rust, Reinheid en Regelmaat.
Mijn op zich hooggewaardeerde leermeester voor mij als nog jonge orthopedagoog in een grote inrichting voor vooral tienermeisjes nam dit motief over als basisinstructie voor de groepsleiding. [...]
Ik zag dat dit niet lukte en niet werkte en bedacht dat deze R, R & R vast wel een goede basisinstructie is voor de opvoeding van baby’s en peuters, maar al niet meer voor de kleuters, evenmin voor de basisschoolkinderen en al helemaal niet voor tieners. [...]
Zo kom ik tot een andere basisinstructie, in elk geval voor tieners.
Gieles, Dr Frans E.J., Kind op schoot ... Mag dat niet meer? Juli 2023
Ook dit artikel is een uitsnede uit het artikel "Een tweede gehechtheid", in een apart bestand gezet én uitgebreid, omdat het een bredere strekking heeft.
[In mijn proefschriftonderzoek, op zoek naar methodiek, vond een] team met een groep van jonge kinderen het leiden van de maaltijd een van de moeilijkste momenten van de dag. Dus ging ik de maaltijden leiden [om de methodiek te laten zien].
Nu waagde ik het tijdens het eten een kind op schoot toe te staan. ‘Foei, Frans, dat is tegen de regels!’ Wat een absurde regel! [...]
Nu sprak ik onlangs iemand die al vele jaren als vrijwilliger een jeugd-knutselgroep leidt in een club-/buurthuis. Een jong kind zat gezellig op zijn schoot te knutselen. De man vertelde dat er plotseling een bestuurslid naast hem stond dat hem verbood een kind op schoot te nemen. Ook mocht hij niet meer 'kopje-rol-over' spelen, want dan zou hij de kinderen veiligheidshalve moeten aaraken en dit was verboden. [...] Bij eens verder doorvragen vernam ik dit ook van andere jeugdwerkers, ook die in de naschoolse kinderopvang. [...]
Een pianoleraar raakte de vingers van een leerling aan voor de juiste vingerzetting .... Foei! ... Een schipper verhindert dat er een jongere omvalt op het deinende schip ... Foei! ... [...]
Angst voor intimiteit ... én verwarring tussen liefdevol of functioneel aanraken en seksualiteit. Overal seks in zien, ook waar het niet is. [...] Functioneel aanraken is geen seks.[... ...]
Onze cultuur, onze eigen opvoeding, bepaalde theorieën over kind en opvoeding en onze taal zitten ons hierbij dwars; we hebben de stroom tegen. Misschien zijn we, ter wille van de kinderen die onze warmte zo behoeven, sterk en moedig genoeg om behoedzaam, doch ook krachtig tegen die stroom in te zwemmen.
Gieles, Dr Frans E. J, in:
Citaten uit: Koelewijn, Jannetje
Agressie bij jongens is bij meisjes angst - Hoe help je delinquente jongeren?
Interview met Lucres Nauta, hoogleraar kinder- en jeugdpsychiatrie.
In: NRC 24 juli 2023.
... met kort commentaar en een toevoeging:
Er is een factor bijgekomen die niet is aangeboren, maar die maatschappelijk wordt aangereikt, of zeg maar: wordt opgedrongen, ....
door Frans Gieles
Lucres Nauta:
"De ene jongere heeft een grotere aangeboren biologische kwetsbaarheid dan de andere."
"Eigenlijk ken ik geen jongens die alleen maar agressieve rotzakken zijn."
"Agressieve jongens en angstige meisjes lijken biologisch op elkaar"
[...] "Psychiaters en onderzoekers zien delinquent gedrag – stelen, vernielen, liegen en bedriegen, geweld plegen – nu als het resultaat van sociale én psychologische én biologische factoren."
Gieles:
"... die de mentale ontwikkeling, dus ook de concentratie en de zelfbeheersing, beduidend hindert, namelijk het overmatig kijken op hun mobieltjes en andere schermen, dus een overvloed aan vaak niet relevante informatie die verwerkt zou moeten worden, maar die zich alleen maar hinderlijk opstapelt en de werking van het brein belemmert."
Gieles, Dr Frans E.J. Het groepsklimaat in de (snel wisselende) leefgroep.
Interview met Frans Gieles, 2021.
[...] Welke manieren zijn er om het groepsklimaat in snel veranderende groepen te bevorderen?
-
Wees er, en wel in de groep, niet in de leidingkamer of in een spreekkamertje er naast.
-
Sleutelbegrippen zijn zorg (onvoorwaardelijk!) en contact, plus diversiteit (ook in het team), je mag zijn wie je bent; niet ‘structuur’, ‘regels’, ‘rust’ of ‘houvast’, eerder aan een levendige dynamiek. Het is geen bejaardentehuis, het zijn kinderen/jongeren en zij mogen dit ook zijn.
-
Contact met het hele kind, inclusief de schaduwkant.
-
Er zijn wel grenzen, dus codes en logische regels, maar er is binnen die grenzen juist veel ruimte, meer dan in de normale opvoeding gebruikelijk is. De grenzen zijn niet van beton: er is altijd een marge mogelijk. Juist in die marges ontwikkelt zich het contact, dat per definitie individueel is.
Gieles, Dr Frans
E. J., Goed communiceren* in lastige
omstandigheden, het hart van de orthopedagogiek
(* van hart tot hart);
In: Communicatie, fundament van de orthopedagogiek; C. van Nijnatten, M.
Mildenberg & R. de Groot (Red); Agiel, Utrecht 2007; ISBN
978-90-77834-28-2
In de orthopedagogiek ontmoeten we ‘het
lastige kind’ ofwel kinderen met problemen in moeilijke situaties, ook
kinderen met handicaps en andere beperkingen. Vaak treffen we een
situatie aan waarin opvoeders en kind met elkaar vastgelopen zijn. De
opvoeders zijn aan het einde van hun Latijn en weten niet meer te
handelen. De orthopedagoog moet weten te handelen waar anderen het niet
meer wisten. Dit is: communicatief weten te handelen.
Het is dan goed om iets van ‘communiceren’
te weten, zodat men vastgelopen communicatie kan begrijpen en verhelpen.
Men kan dan zien waar het mis ging en waar andere communicatieve
handelingen vruchtbaarder kunnen zijn.
Gieles, Dr Frans E.J.; Enge dromen ...
en enge therapie - dit kan toch beter? Mei 2016
In Trouw van 18 maart 2016 vertelt Iris Pronk in de rubriek "het
consult" over een meisje van negen jaar dat nachtmerries heeft of
had. Het meisje "zinkt in haar dromen weg in een moeras. Ook dwaalt
zij soms door een vreemde school vol vijandige, gemaskerde
kinderen." Dit is eng en de moeder vraagt consult aan. [...]
Het is maar te hopen dat de moeder geen consult heeft gevraagd bij [...]
een gedrags-therapeut, maar bij een echte psycho-therapeut.
Een gedrags-therapeut ziet de enge dromen slechts,
louter en alleen als ongewenst gedrag, dat via een leerproces
veranderd moet worden in, vervangen moet worden door gewenst gedrag. Hierbij
is enige mate van dwang onontbeerlijk. Het meisje moet ...
[...]
Hier krijg ik een nachtmerrie van. [...]
Een psychotherapeut vraagt het meisje eerst haar verhaal, haar
dromen, te vertellen, dus niet slechts deze zich voor te
stellen, nee, ze te delen met een medemens.
Gieles, Frans E. J., Een methodische blunder, Over
de opvang van de AMA's, april
2003.
[...] Er komen door het regeringsbeleid gaandeweg minder jeugdige asielzoekers
ons land binnen. Nunspeet en andere opvangplaatsen worden gesloten en er
verrijst een nieuwe opvang in Vught. In plaats van dat men zuinig is op de
ontwikkelde methodiek, wordt deze met een pennenstreek van tafel geveegd en
vervangen door een andere. [...]
Dit is een methodische blunder, gelijk aan die van de dokter die, zonder enig
onderzoek te doen, een dieet voor maagpatiënten voorschrijft aan iemand met
keelpijn. De doelgroepen van Vught en die van Wezep, om ze zo maar even te
noemen, verschillen zodanig in zoveel essentiële opzichten, dat het zonder meer
overhevelen van de methodiek van Wezep (die daar wel werkt) naar Vught met recht
een methodische blunder genoemd mag worden.
| Idem: Een P.S.
over de ama’s; juli 2003
Er worden hier politieke
beslissingen genomen op dubieuze politieke
gronden op de zeer korte termijn. Kinderopvang en de methodiek echter
behoren te allen tijde door pedagogische
en humane motieven te worden geleid.
|
|
Idem: Alleen
op de wereld; Alleenstaande Minderjarige Asielzoekers (Ama's) in
Nederland; augustus 2005
De staat faalt. De samenleving moet zo'n Vitalis zijn. De staat is het niet:
die verkoopt het kind op de achttiende verjaardag aan straatzwervers en
bordeelhouders. De staat 'ziet' het kind niet en denkt strikt bureaucratisch
in kunstmatige grenzen en regels. Het loopt in de weg en kost teveel geld.
Zelfs eetgeld is er tegenwoordig niet meer bij, al kan het zijn dat een
wijze rechter hier een stokje voor gestoken heeft op 8 augustus 2005. De
staat denkt niet meer humaan. Dus moeten wij het doen als burgers |
Gieles, Frans, Hoe kun je omgaan met conflicten in een leefgroep?
Een deel van de resultaten van een onderzoek naar de
mogelijkheden voor groepsleiders om het klimaat in leefgroepen te verbeteren, december 1982,
Nijmegen, K.U., Vakgroep orthopedagogiek.
Gieles, Frans, Klimaatbevordering
in leefgroepen, Aanzetten tot een conflicthantering; Verslag uit een
lopend onderzoek, In: J.E. Rink & J. Rijkeboer, Bruikbaar onderzoek in de
hulpverlening; de ontwikkeling van praktijktheorie, discussie- en werkboek;
Wolters-Noordhoff, Groningen 1983.
Gieles, Frans, "Een groepsleider
is ook maar een gewoon mens";
Over het omgaan met je eigen grenzen, Fice Bulletin, dec. 1984; LEZING gehouden
op de gelijknamige studiedagen van FICE – Nederland op 6 en 27 november 1984
|
Gieles, Frans: Een groepsleider is ook maar een gewoon mens; Voorbereiding
op de inleiding van Frans Gieles, FICE NL, november 1984 |
Gieles, Frans, Warmte
en intimiteit, kan dat wel?, Jeugd
& Samenleving, aug-sept 1983, themanummer 'De groepsleider'; Herdrukt in De groepsleider, Basisboek
voor werkers in de residentiële hulpverlening, door Maurice van Lieshout
en Maria Ruigewaard (Red.), Acco, Amersfoort/Leuven, 1987
Gieles, Frans E.J., Conflict en
Contact, Een onderzoek naar
handelingsmogelijkheden voor groepsleiders bij botsingen en conflicten in de
dagelijkse leefsituatie; Proefschrift, Rijksuniversiteit Groningen, 1992
| Inhoud
van het hier weergegevene.
. |
| Voor snelle vogels:
|
|
Over de discours:
|
De
Discours (Pp 45, 46, 49 & 51)
Het begrip 'discours ' is afkomstig van Habermas, met
name van diens veel geciteerde hoofdstuk van 1971. [..] Habermas bespreekt
in dat stuk zijn aanzet tot een algemene theorie van het communicatieve
handelen. In het dagelijks leven is communicatief handelen noodzakelijk,
doch pas mogelijk als men over en weer vooronderstelt dat de
gesprekspartners aanspraak mogen maken op geldigheid van wat zij zeggen. Zo
niet, dan stopt de 'gewone' communicatie en moet men overstappen op de
discours. Daarin worden die geldigheidsaanspraken expliciet ter discussie
gesteld. De discours dient dus om de geproblematiseerde geldigheidsaanspraken
van meningen, normen en uitingen met argumenten te funderen.
|
|
Geldigheid
van uitspraken in de discours (Habermas) (pag. 50, schema III 6)
. |
|
|
Recensies:
|
Dungen, Maarten van den, Conflicten
niet negeren maar aangaan; Onderzoeksbespreking, in: Jeugd en
Samenleving, augustus/september 1993 8/9
Bespreking van het proefschrift van Frans Gieles, Conflict en contact;
een onderzoek naar handelingsmogelijkheden voor groepsleiders bij botsingen
en conflicten in de dagelijkse leefsituatie. |
|
Recensie
van Conflict en Contact, door Dr. Leo E.E. Lighthart, in FICE Bulletin nr 1,
1993.
. |
|
|
Zie ook:
Defieuw, Mieke & Adams, Carl, Hanteren
van botsingen en conflictsituaties,
Hoofdstuk 3 van de cursus Methoden
van opvoeden en begeleiden van het 2e jaar orthopedagogie aan de Plantijn
Hogeschool van de Provincie Antwerpen, schooljaar 2001 - 2002.
Conflicten zijn ons inziens onvermijdelijk en zijn gebeurtenissen die het
contact kunnen verbeteren wanneer ze goed worden gehanteerd. Wij willen dan ook
stilstaan bij deze conflicten en vooral bij de manier waarop we hiermee kunnen
omgaan. Als basiswerk gebruiken we het onderzoek van Frans Gieles (1992) dat
beschreven staat in zijn boek ‘conflict en
contact’ |
Delen
van
Gieles, Frans & Visser, Jeanette, Methodiek
ontwikkelen voor praktijk en opleiding
; Verslag van het project Fondsvorming Leefsituatiewerk; Raad voor het Hoger
Beroepsonderwijs, 's-Gravenhage, & Stichting Samenwerking Jeugdhulpverlening
Utrecht, 1988
Verslag van een handelingsonderzoek waarin door leefsituatiewerkers, docenten
inrichtingswerk en onderzoekers methodiek voor het werk en voor de
beroepsopleiding is ontwikkeld. Het proces van methodiekontwikkeling wordt
beschreven en toegelicht met een deel van de inhoudelijke resultaten. De hier
toegepaste en aanbevolen methode bleek bruikbaar voor methodiekontwikkeling,
voor teambegeleiding en voor beroepsopleiding. De methode houdt in dat het
verhaal over het handelen in de praktijk systematisch wordt verteld,
geanalyseerd en kritisch wordt besproken in een cyclisch proces waarin methodiek
ontwikkeld wordt.
Gieles, Frans, De zorg
als kerntaak, in: Jeugd & Samenleving, aug-sept
1983, themanummer 'De groepsleider'; Herdrukt
in De groepsleider, Basisboek voor werkers in de residentiële
hulpverlening, door Maurice van Lieshout en Maria Ruigewaard (Red.), Acco,
Amersfoort/Leuven, 1987
Gieles, Frans, Je positie als
groepsleider en intimiteit; Inleiding van de Studiedag Omgaan met
intimiteiten in het jeugd- en jongerenwerk, BSJ, sector Recreatief Educatief
werk, Brabants Steunpunt Jeugdwelzijn, 's-Hertogenbosch, 16 april 1994
Gieles, Frans E. J., 'Love is not
enough' maar het kan ook
beslist niet zonder. Referaat op het
congres "De vorming van de opvoeder",
Vlaamse Beroepsvereniging voor Opvoeders vzw,
6 november 1981;
Kontaktblad Vlaamse beroepsvereniging voor Opvoeders, 11-6, 1981, 23-31
Gieles, Frans, Structuur
in de leefgroep; Kontaktblad, Vlaamse Beroepsvereniging voor Opvoeders vzw 12-6, november-december 1982
Over
klavertjes, worstjes en ...
Gieles, Frans, Kan
individuele begeleiding binnen de leefgroep? Studiedag V.V.J.G.
Oost-Vlaanderen, Sector Bijzondere Jeugdzorg, 12 mei 1989
Ja, mits ...
Gieles, F.E.J., Voorzichtige
verkenningen van de grens tussen gewenste en ongewenste intimiteit, Lezing, Vlaamse
Vereniging van Orthopedagogen, Gent, 24 november 1995; in: tOKK,
Tijdschrift voor Orthopedagogiek, Kinderpsychiatrie en Klinische
Kinderpsychologie, Leuven, 22-3, september 1997, pp 129 - 132
|