door Drs. T. Rivas

< http://members.tripodnet.nl/kritisch/index-1.html >

Inleiding

Er worden zoals bekend veel kinderen seksueel misbruikt. Het is volstrekt onredelijk om dat te bestrijden en een ieder die dat wel doet is zeker niet op de hoogte van de feiten, of anders erg onverstandig of zelfs te kwader trouw. Bestrijden dat er op grote schaal seksueel misbruik van kinderen plaatsvindt is echter niet hetzelfde als bestrijden dat elke soort erotische (of platonische!) band tussen volwassenen en kinderen neerkomt op zulk misbruik. Het is experts op dit gebied allang bekend dat er wel degelijk relaties tussen minderjarigen en volwassenen bestaan die echt vrijwillig en onschadelijk zijn. Relaties die berusten op wederzijdse genegenheid en aantrekking en die dus niets te maken hebben met seksueel (of emotioneel) misbruik.

Helaas lijken een heleboel mensen ervan overtuigd dat als je onderkent dat er seksueel misbruik van kinderen bestaat, je DUS automatisch ook zou moeten onderkennen dat er helemaal geen positieve close platonische vriendschappen of erotische relaties tussen volwassenen en kinderen buiten de eigen familie (kunnen) bestaan. Dat is natuurlijk net zo logisch als dat het bestaan van verkrachting van vrouwen door mannen zou bewijzen dat er geen liefdevolle, vrijwillige relaties tussen vrouwen en mannen bestaan. Gelukkig zien veel mensen wel in dat deze manier van denken niet deugt als je hen daarop wijst. Dat neemt niet weg dat er nog een aantal andere denkfouten meespeelt wanneer het gaat om het onderwerp close vriendschappen en erotische relaties tussen minderjarigen en meerderjarigen. Daar besteed ik aandacht aan in dit artikel.

Liefde voor volwassenen

Veel mensen gaan er bij voorbaat vanuit dat kinderen nooit en te nimmer een intieme relatie willen met een volwassene buiten het eigen gezin. De enige soort liefde die een kind van nature voor een volwassene zou kunnen voelen is volgens deze mensen in feite de liefde van een kind voor zijn ouders. De enige adequate liefde die een volwassene voor een kind daarom ook zou mogen voelen is volgens deze visie ouderliefde of een variant daarop. Gevoelens van meer horizontale persoonlijke vriendschap of erotische gevoelens horen niet of nauwelijks in dit plaatje thuis. Daarom dat men stelt dat er geen vrijwillige vriendschappen bestaan tussen volwassenen en kinderen die niets te maken hebben met dit model.

Ik vind dit echt uiterst merkwaardig, omdat bijna iedereen nog wel zal weten dat hij of zij als kind verkikkerd of zelfs verliefd kon worden op een volwassene als PERSOON, in plaats van alleen maar als ouderfiguur. Met alle tedere, erotische of zelfs regelrecht seksuele verlangens van dien, die nu niet direct verwant lijken aan de gemiddelde liefde van een kind voor zijn ouders.

Begging the question

Sommige tegenstanders van intieme relaties tussen volwassenen en kinderen ontkennen botweg dat kinderen "echt" kunnen houden van of verliefd kunnen worden op volwassenen. Omdat kinderen volgens hen in het algemeen van nature niet zouden kunnen houden van iemand die geen ouderrol voor hen vervult. Maar ook omdat kinderen nooit van nature erotische of seksuele verlangens rond een volwassene zouden koesteren. 

Daarmee miskennen ze eigenlijk een belangrijk deel van de kinderseksualiteit en kindererotiek. Een uiterst kwalijke zaak natuurlijk.
Weer anderen ontkennen het bestaan van erotische verlangens naar volwassenen bij kinderen niet, maar ze vinden dat die verlangens gericht moeten worden op andere kinderen (leeftijdgenoten) of anders gewoon helemaal afgeremd. 

De redenering hierbij luidt dan dat een intieme relatie van een kind met een volwassene die een erotische dimensie heeft (of dit nu gaat om tederheid, erotiek of genitale seks) altijd "fout" is en een volwassene daar daarom niet in mee moet gaan. Het bizarre is dat er hierbij vanzelfsprekend vanuit lijkt te worden gegaan dat intieme relaties tussen volwassenen en kinderen NOOIT echt vrijwillig kunnen zijn. Terwijl het nou juist volgens diezelfde mensen een bezwaar zou zijn tegen relaties die wel vrijwillig kunnen zijn.

 Even ontrafelen:

Maar het is dus onzin om er vanuit te gaan dat een relatie niet vrijwillig is omdat we daar bij voorbaat vanuit willen gaan. Dat heet in de filosofie 'petitio principii', in het Engels 'begging the question' en in het Nederlands 'cirkelredenering'. In feite zegt zo iemand niets anders dan 'Er bestaan geen vrijwillige intieme relaties tussen kinderen en volwassenen, omdat er geen vrijwillige relaties tussen kinderen en volwassenen bestaan."

Affectie en erotiek

Een argument dat hierbij aansluit is dat kinderen die zeggen vrijwillig een erotische of seksuele relatie met een volwassene aan te gaan, in feite niet op zoek zijn naar de erotische of seksuele aspecten, maar puur naar de affectieve kanten. Dit is een heel vreemd argument omdat het in een echte persoonlijke, emotionele relatie of vriendschap tussen twee mensen nooit gaat om erotiek om de erotiek of om seks om de seks. De erotiek of seks is altijd ingebouwd in de relatie als geheel en dient bijvoorbeeld ondermeer om liefde uit te drukken of de band te versterken. Met andere woorden, dat kinderen niet uit zijn op erotische kanten van een relatie met een volwassene als doel op zich, is geen enkel argument tegen zo'n relatie, omdat dit geldt voor veruit de meeste waardevolle emotionele relaties.

Kindererotiek

Een ander punt is dat geestelijk gezonde kinderen NOOIT uit zichzelf seks zouden willen met een volwassene en daar puur in meegaan om de band met die volwassene niet te verliezen. Dit is een uiterst merkwaardige veronderstelling en wel om de volgende redenen:

Alleen als men dit alles ontkent, zou het genoemde argument plausibel kunnen overkomen. Maar nu dus niet. Er is a priori geen enkele reden om er vanuit te gaan dat kinderen nooit een vorm van erotiek met volwassenen willen, mits die vorm dus aansluit bij hun beleving. Er is juist bij voorbaat alle reden om te denken dat sommige kinderen erotiek willen beleven met een volwassene. Dit wordt overigens ook bevestigd door onderzoek naar volwassenen die zelf als kind een positieve vrijwillige erotische relatie met een volwassene beleefden.

Kategoriefout

Een volgende denkfout die je ziet bij tegenstanders van vrijwillige intieme relaties tussen kinderen en volwassenen is dat deze ongezond zouden zijn omdat ze "vanzelfsprekend" moreel fout zouden zijn. Volgens deze redenering zouden volwassenen paal en perk moeten stellen aan erotische verlangens (die dan tenminste wel onderkend worden blijkbaar!) van kinderen. Dat zou een soort morele verplichting zijn, alsof het EVIDENT is dat een kind anders moreel gezien op het verkeerde pad belandt. 

Dit is echter een kategoriefout; men doet in feite alsof iets in psychologische zin schadelijk is omdat dat dit volgens een bepaald gangbaar ethisch stelsel moreel afkeurenswaardig zou zijn. Ethische stelsels zijn echter nooit zo maar vanzelfsprekend, hetgeen zelfs binnen een openbaringsgodsdienst zoals het christendom wordt erkend, waarbinnen bijvoorbeeld heel verschillende standpunten over zoiets als homoseksualiteit (en ook over pedofilie!) bestaan. 

Het is daarom kwalijk als men doet alsof het wel vanzelfsprekend zou zijn dat intieme relaties tussen kinderen en volwassenen altijd als immoreel gezien zouden moeten worden. Het zou vanuit een rationeel standpunt juist precies andersom moeten gaan: vrijwillige relaties zouden moreel moeten worden beoordeeld op het criterium of ze onschadelijk zijn of niet. Nu draait men het in feite om:

Vrijwillige relaties zijn schadelijk omdat ze immoreel zijn (bijvoorbeeld vanwege een religieus verbod of een cultureel taboe).

Terwijl het rationeel gezien hoogstens zou kunnen zijn:

Vrijwillige relaties zijn (psychologisch) schadelijk en ze zijn daarom immoreel.

Seksverslaving

Weer een argument luidt dat kinderen die een erotische of seksuele relatie met een volwassene aangaan onherroepelijk seksverslaafd zullen worden. De redenering ziet er als volgt uit:

Erotiek en liefde worden bij een erotische relatie tussen een kind en een volwassene te vroeg aan elkaar gekoppeld. Daardoor verwarren kinderen later als ze ouder zijn seks met liefde en worden ze seksverslaafd.

Deze redenering klopt daarom niet, omdat het bij een vrijwillige relatie automatisch moet gaan om vrijwillige erotiek, dat wil zeggen erotiek waar het kind geen bezwaar tegen heeft en die dus overeenkomt met zijn of haar psychoseksuele ontwikkelingsniveau. Alleen als dat niet zo is, dus als het kind alleen meegaat in het seksuele contact om de volwassene niet te verliezen, kan er a priori zo'n verwrongen verband ontstaan. Maar dan hebben we simpelweg op dit belangrijke punt al niet meer te maken met een vrijwillige relatie!

Denkfouten