Een vierluik, in 1963 geschreven
als beginnend groepsleider in mijn eerste groep:
Wat liefde is wordt strijd
als het kwaad
geen andere wegen kent
dan die van haat
Op die wegen moet ik
om je te ontmoeten
Ik kom al naar je toe
Je ogen staan strak
als gevangen van binnenuit
Je gunt me een blik
in het duister dat het kwaad
in je gegoten heeft
dat de dingen kleurt
Daarom kijk je zwart
daarom ben ik zwart
daarom haat je me.
"Meneer… !!
dit ben ik
dit doe ik
dit kan ik
dit spaar ik
daar houd ik van."
Kijk toch in me
U ziet me toch wel?
Ik ben een kind
dat vecht en schreeuwt
...alleen om aandacht.
"U komt toch wel nog wel
effentjes praten?"
Hoy!
Hier ben ik nou
alweer
'k Ben groot
geen kind meer
net zo groot als U.
Weet U,
ik kan het niet zeggen
Daarom
die klap op uw schouder
als vrienden onder elkaar