Hoe te leven?

	Hoe kun je goed leven met pedofiele gevoelens in je ziel?
	Of bij mensen om je heen?
	Hoe kan de samenleving er mee leven?

Leefstijlen
Ouders en verzorgers
De maatschappij
De vier criteria
De maatschappij, dat ben jij

Leefstijlen

	Hoe kun je leven met een fel verlangen naar snelheid in je ziel? Ga rijden, maar houd je aan de regels en maak geen ongelukken. Kijk ook even waarom je dat zo graag wilt.
	Hoe kun je leven met een hevig verlangen naar meer en meer bezit? Koop en verzamel, maar houd je aan de maatschappelijke regels en steel niet van anderen. Kijk ook eens wat je misschien eigenlijk zoekt.
	Hoe kun je leven met een sterk verlangen naar veel zoet voedsel? Eet rustig, maat houd maat. Vraag je af wat je eigenlijk zoekt of mist.
	Hoe kun je leven met een grote behoefte aan spanning dat door je hoofd heen spookt? Zie veel films en wedstrijden, word brandweerman, agent of soldaat, maar tref geen onschuldigen, help die juist. Zoek ook eens waar die sterke behoefte vandaan komt.
	Hoe kun je leven met heteroseksuele verlangens die door je hart heen razen? Zoek een partner of zoek partners en ga een relatie aan. Denk hierin vooral ook aan de ander en richt geen schade aan.

Het antwoord op de vraag hoe dit met pedofiele gevoelens moet, luidt niet anders. Ga met kinderen om als je daar iets in ziet, maar houd je aan de maatschappelijke regels, maak geen ongelukken en vermijd het risico. In praktijk betekent dit: onthoud je van seksuele contacten.

Cruciaal is dat je die gevoelens niet ontkent, niet wegstopt, niet projecteert in anderen, maar erkent. Kijk er naar, praat erover, probeer ze te accepteren als iets van jezelf. Het laten verdwijnen van deze gevoelens blijkt, als ze eenmaal bewust zijn, niet mogelijk. Probeer te ontdekken waar ze vandaan komen, wat ze betekenen, wat er achter zit, hoe je er mee kunt leven.	Vaak worden problemen in onze cultuur gezien als lastig of ongewenst, maar ik ben gaan zien dat ze de meest waardevolle kanten van onszelf aan de oppervlakte brengen als we er echt naar durven kijken. Ton v.d. Kroon, 1996, p.152 .
Kijk, met andere woorden, eerlijk in de spiegel. Probeer je schaduw te ontdekken. Ik beweer niet dat die schaduw per se de pedofiele gevoelens betreft; de schaduw is aanvankelijk onbewust, terwijl je deze gevoelens intussen wel bewust bent geworden. Het gaat om te ontdekken wat daaronder ligt aan lastige gevoelens die je misschien wel projecteert. Je weet maar niet.

De schaduw moet op de een of andere manier, op het een of andere moment, of de een of andere plek haar legitieme expressie krijgen.
Door haar onder ogen te zien hebben we de keus wanneer, hoe en waar we in een constructieve context aan haar neiging zich te willen uiten toegeven. [...]
Als we braaf de andere kant uitkijken hebben we die mogelijkheid niet. Dan gaat de schaduw, aan zichzelf overgelaten, op een destructieve, gevaarlijke manier met ons aan de haal.
Dan 'overkomt' het ons en kunnen we, juist als het erg gênant is omdat we niet weten wat er gebeurt, niets doen om de uitwerking te verzachten. [...]
Volgens Jung bestaat de schaduw in werkelijkheid voor negentig procent uit zuiver goud. Wat onderdrukt is, bevat een geweldige hoeveelheid energie met een groot positief potentieel. De schaduw is, hoe lastig zij ook is, niet intrinsiek slecht. [...]
Je de schaduw toe-eigenen is op de lange duur lang niet zo vernietigend als het ontkennen van de schaduw.

Zweig & Abrams 1996, pp 51, 55 & 56.
.

Ja, maar hoe dan?

Hier mag ik verwijzen naar de 21 leefstijlen die in zeven talen op de JON web site staan. Kijk er eens naar en kies vooral stijl nr 21 uit.

Een van de mogelijke keuzen is de zorg voor kinderen op je te nemen, een gebied dat mij goed bekend is. Het wemelt hier van de mensen met liefde en gevoel voor kinderen. Wil je hen warmte en intimiteit bieden? Er is vraag naar!

Ik schreef hier het volgende over en heb deze tekst herhaald in een latere lezing:

De kunst is dus, om:

	zelf als groepsleider het lichamelijk geven van warmte niet te schuwen, niet te wijken voor de angst 'wat anderen er wel van zullen denken'; [...]
	in het team zo'n klimaat te scheppen dat je er als groepsleider over al je gevoelens kunt praten die je in het werk opdoet - en niet alleen de irritatie, ook de vertedering of verliefdheid, het gek zijn op iemand. (Ieder kind heeft tenminste één iemand nodig die werkelijk gek op hem of haar is, schrijft Bronfenbrenner;) [...]

Dit alles is buitengewoon moeilijk: onze cultuur, onze eigen opvoeding, bepaalde theorieën over kind en opvoeding en onze taal zitten ons hierbij dwars; we hebben de stroom tegen. Misschien zijn we, ter wille van de kinderen die onze warmte zo behoeven, sterk en moedig genoeg om behoedzaam, doch ook krachtig tegen die stroom in te zwemmen.

Gieles, Warmte en intimiteit...,1983/1987, slot, en Voorzichtige verkenningen..., 1995, slot.

Ouders en verzorgers

	Wat mij vaak frappeert in nieuwsberichten is dat kindlief met van alles en nog wat bezig is, maar dat de ouders niet het flauwste idee hebben waar het zich mee bezig houdt. De laatste keer dat het mij trof was bij het bericht over de jongen die met een vliegtuig op een gebouw vloog. Zijn ouders hadden geen idee waar zoonlief zich zoal mee bezighield. < Conflict & Contact, < p. 71 p. 73 ↓
Naar school! Punt uit klaar!	Die #$@!& leraar heeft de !&^$# op me!*
Van cruciaal belang is het leggen en onderhouden van contact met het innerlijk van de kinderen, inclusief hun schaduwkant, de minder mooie of gewenste kant, de vragen, de angsten, de schaamte. Probeer de gevoelens van het kind te erkennen, te herkennen, te accepteren. Het kind zal dan minder de neiging hebben dingen te verbergen. Het kind zal minder snel een ander, een Vitalis nodig hebben omdat het er niet alleen voor staat. De noodzaak van dit type contact geldt vanaf de huilende baby tot ver in de adolescentie.

En als het een Vitalis vindt en die kans op een aanvullend contactfiguur benut, kun je vanuit goed contact met je kind, ook vertrouwen hebben in zijn of haar onderscheidingsvermogen; waar het kind twijfels heeft zal het deze, mits er goed contact is, voorleggen.

De maatschappij

De maatschappij kan regels opstellen in overleg met betrokkenen, net zoals dit met de wegvervoerders en de boeren gebeurt. Regels die het wegvervoer of het boerenbedrijf niet lamleggen maar mogelijk maken met de minste kans op ongelukken en genoeg kansen voor het welzijn van mens en dier.

Met pedofiele verlangens en verhoudingen hoeft het niet anders te gaan. Roelofs, Van Ree en Palmen schreven hier niet lang geleden nog over en deden voorstellen. Deze voorstellen, vier criteria en een P.S., zijn mede door mij in de NVSH en andere groepen ontwikkeld. In de laatste paragraaf van mijn achtergrondartikel bij mijn Parijse/Zweedse lezing vermeld ik ze uitvoerig. Hier zijn ze in het kort.

De vier criteria

1. Regie: kinderen moeten altijd de regie in handen hebben over hun eigen seksualiteit, hun relaties met anderen en hun eigen leven.

2. Initiatief: initiatieven tot seksualiteit moeten altijd van de kinderen zelf uitgaan, ook in een later stadium van de relatie.

3. Vrijheid: kinderen moeten zich elk moment aan een relatie met een volwassene kunnen onttrekken (afhankelijkheidsrelaties waarin seksualiteit een rol speelt belemmeren hen in deze vrijheid). Liefde en aandacht moeten onvoorwaardelijk zijn. Er mag op dit gebied niet met sex gemanipuleerd worden.

4. Openheid: het kind mag niet met een geheim opgezadeld worden. Het hangt mede van de situatie af hoe een kind seksualiteit beleeft Dit hangt voor een groot deel af van de kwaliteit van de relatie en van de ondersteuning door (de) volwassene(n).

P.S. De moraal heeft invloed: openheid over seksualiteitsbeleving van kinderen wordt lang niet overal op prijs gesteld. Vaak moeten kinderen seksualiteit stiekem beleven. Op homoseksualiteit rust voor veel jongeren een groot taboe. Dit kan problemen en onzekerheid opleveren. Indien de subcultuur waarin ze verkeren ontspannen en sterk genoeg is, kunnen kinderen daar steun aan ontlenen.

Ik merk op dat je als volwassene de eerste drie criteria in principe waar kunt maken: Regie, Initiatief en Vrijheid. Ik moet echter constateren dat het vierde criterium, Openheid, juist door de huidige moraal, niet meer waar gemaakt kan worden.

De maatschappij, dat ben jij

Er moet dan wel iets veranderen en dat is dat het zondebokproces stopt. Dit proces is op het ogenblik volop gaande. We zagen het al in het demoniseringsproces. We zagen tot welke absurditeiten dit in andere landen heeft geleid. We kunnen dit proces hier wellicht nog stoppen.

Goed en meer objectief onderzoek zou ook geen kwaad kunnen. Het onderzoek op dit punt zit volkomen vastgebeten in modellen die geen open vragen meer stellen en die de mens reduceren tot een deterministisch vastgepinde gedragsmachine die onder dwang tot ander denken en doen moet komen.

Nu is niet iedere lezer een minister of onderzoeker, maar voor ieder geldt "De maatschappij, dat ben jij". Ieder kan voor zichzelf ophouden met zondebokken aan te wijzen en deze te discrimineren. Ieder kan openstaan voor het eigen innerlijk, het innerlijk van onze kinderen en het innerlijk van de volwassen medemensen. Dan kom je te weten wat 'deze mensen bezielt'.

Het belangrijkste is om er achter te komen wat jou zelf bezielt en dit geldt voor beide partijen. Kijk naar wat je de ander verwijt en kijk dan eerlijk in de spiegel om te ontdekken wat je wellicht op de ander projecteert.

In elk geval heb ik zelf nu enige opening van zaken gegeven door te vertellen wat mij bezielt. Dit is iets dat ik in elk geval kan doen en dus doe ik dat dan ook maar. Het moge leiden tot begrip en, bij verschil van inzicht, tot respectvol tegenspel in de vorm van redelijke argumenten.