Pasen en dimensies

Frans Gieles, Parochie-blog, Pasen 2012

Meteen na de Paasvieringen komen de discussies los: Is dit nu echt zo gebeurd, die opstanding?

De meeste gesprekken hierover komen tot een conclusie als de volgende, nu door mij geformuleerd:

Maak onderscheid tussen

	de aardse mens Jezus, geboren te Nazareth - die sterft als mens, en
	de geest genaamd Christus, geboren uit de Vader en onsterfelijk.

De mens Jezus van Nazareth heeft tijdens zijn leven, gaandeweg steeds meer, ruimte gegeven aan de Christusgeest. De eerste stierf - door de wil van de aardse machthebbers, de tweede is onsterfelijk.

	"De Vader leeft in mij", zei Jezus Christus;
	"De geest van Christus leeft in mij", zei Paulus.

Er zijn sterke en zwakke geesten; sterke geesten kunnen een vorm aannemen in de materie of tussen materie en geest in: een verschijning of een visioen. Maria Magdalena en de leerlingen herkenden Jezus eerst helemaal niet; denk aan de Emmaüsgangers bijvoorbeeld. Zij herkenden hem pas aan het breken van het brood.

De pastoor vertelde in zijn paaspreek (2012) uit de kwantumwetenschap dat materie zich kan concentreren in een punt - die zich snel kan verplaatsen (zoals fakirs schijnen te kunnen doen).

Dimensies

Zelf gebruik ik het begrip dimensies. Even een uitleg:

	een 'puntmens' snapt niet wat een lijn is;
	een 'lijnmens'' kent geen vlak;
	een 'vlakmens' snapt geen bol of kubus;
	daarna krijg je de dimensie van 'bewegen'
	en dus van 'ruimte' en 'tijd' - volgens Einstein 'de ruimtetijd'.

Dan komen er dimensies die wij niet snappen - ik denk:

	de geestelijke dimensie(s);
	de moderne natuurkunde zegt dat er elf dimensies moeten bestaan.

Een geest leeft in een dimensie die de onze te boven gaat. In die dimensie is geen materie, dus geen zwaartekracht, dus geen (ruimte)tijd. Hij kan reizen in de tijd: de toekomst zien. Een geest kan ook reizen tussen verschillende dimensies. Hij kan terugreizen tot in een punt - een punctualiteit noemt men dit, of tot een vorm die in onze dimensies te zien valt: een verschijning of visioen. Men spreekt ook wel van een etherisch lichaam of het fijn-stoffelijke lichaam, dat wij al hebben maar niet kunnen zien, dat na de dood kan blijven.

Het verhaal van de opstanding betekent iets

De taal van de Bijbel s niet die van de geschiedenis, zoals deze nu wordt opgevat, noch van de natuurkunde of de biologie. Het is het verhaal van hoe mensen het goddelijke ervaren hebben, en wel in de vorm van verhalen, geschreven in beeldtaal.

Het verhaal van de opstanding is een verhaal hierover, desgewenst ook te zien als een openbaring hiervan. Immers, in de Joodse religie van die tijd was het eventuele voortbestaan van een ziel na de dood nog een heftig twistpunt tussen de farizeeën en de sadduceeën. Wij kunnen, zeggen christendom, Boeddhisme, Islam enz., voortleven na de dood.

Dagblad Trouw wijdde hier onlangs (2012) een artikel aan:

"De ziel was er eerder dan wij". Tijdens het leven ontwikkelt de ziel zich; de ziel leert en komt verder, wordt persoonlijker - juist door de krassen en deuken, maar vooral ook door ons bewustzijn tijdens ons leven. Aldus de filosoof Daniel van Egmond in dit artikel; ook hij denkt in termen van dimensies.

Is 'de dood overwonnen' na de opstanding?

Kijk om u heen: niet de lichamelijke dood. Is de zonde overwonnen na de opstanding? Kijk om u heen en lees hetzelfde dagblad: niet, dus.

Onze opdracht is: de zonde vermijden en de ziel verder helpen, eerst gericht op de verwezenlijking van 'het Koninkrijk van God - "Dit is al in u (of: onder u)" of "dichtbij" zegt Jezus - daarna gericht op de onsterfelijkheid 'van nu af tot in eeuwigheid' (Amen)