Eens in de winter leefde stille
beschermd en ingekapseld
een knop

In de lente groeide zij open
in frisse prille pracht
in kracht van klein-zijn
schoonheid ontluikend

Zo ook met ons
De zomer bloeiend en lang
bracht warmte en schoonheid
doch geen volle bloei

Er bleef voor mij een gemis
Schrale grond, koude wind
opvoeding, normen, de maatschappij
dáárin groeide de plant ik-en-jij

En nu, nu is het herfst
Ik voel dat ondanks mijn wil
ons contact takje voor tak
van mij afbrokkelt

Het wordt minder en minder
zwak als het blad
dat verkleurt en verzwakt
het valt af en verwaait

Of meer als het zaad?
dat verwaait en zich plant
op een plek toch niet ver
van de boom waar het afwoei ?

Het zaad vindt zijn weg
Het leeft goed beschermd
en zal dan ontkiemen
en leven ZIJN leven

En de boom? Hij leeft voort
Ja hij voelt zich beschadigd
Het is guur en zo koud, maar
nieuwe vruchten zal hij dragen

Het is waar en ik weet dit
Het is pijnlijk en hard
Pijn in mijn stam en mijn takken
mijn wortels, pain in in my heart